Een paar weken geleden stuitte ik op twitter op de volgende tweet van Don Zuiderman: 
Mijn eerste reactie was: ‘Oh dat klinkt interessant!’ Utrecht is voor mij een klein halfuurtje rijden en ik wil al veel langer meer gaan doen met programmeren. Bovendien heb ik op de NOT in Utrecht een poos staan praten met Ramon Wieleman, bedenker van de Bendoo Box. Dit is een pakket dat bestaat uit het minicomputertje, op creditcardformaat, Raspberry Pi en daarbij allerlei benodigdheden om dit minicomputertje functioneel te krijgen, zoals diverse kabels en ook een mini toetsenbordje en muis. Ook om mij heen hoorde ik veel enthousiaste verhalen over deze kit en ik vond dit een uitgelezen kans om mezelf uit te dagen het nu eens echt te gaan proberen.
Ik ben helemaal niet zo technisch aangelegd en ik heb ook nooit, zoals Ramon vertelde, apparaten uit elkaar geschroefd om te weten te komen hoe alles in elkaar steekt. Codetaal is op heel veel gebieden nog vooral abracadabra voor me; maar ik zie wel de kansen op de arbeidsmarkt voor mensen die zich hier wel in hebben verdiept. Ook leven we in een maatschappij waar steeds meer gedigitaliseerd wordt en waar er dus steeds meer vaardigheid wordt gevraagd op het gebied van programmeren en coderen. In 2020 is er naar verwachting een tekort aan 900.000 ICT professionals. En waarom leren we kinderen eigenlijk wel talen als Frans en Duits (waar de meeste mensen, waaronder ikzelf, nooit meer iets mee doen), maar geen taal als Python of Java? Dat was een rake opmerking die tot denken leidde. Hoog tijd om om echt aan de slag te gaan dus! Nu verwacht ik niet van mezelf dat ik op korte (of langere ;)) termijn ineens een programmeur word, maar een beetje basiskennis wil ik toch wel hebben.
Dus, ingeschreven voor de workshop, en eerlijk is eerlijk; toen ik gisterochtend heerlijk op mijn -zojuist bezorgde- nieuwe tuinset zat te genieten van het zonnetje, baalde ik wel een beetje dat het *uitgerekend* gisteren gepland was. Desondanks was mijn enthousiasme en nieuwsgierigheid groter en ging ik op weg naar Utrecht.
Ik was wat aan de vroege kant en dat gaf me gelegenheid alvast wat bij te praten met Ramon en nu eens, na al een flinke poos via Twitter en LinkedIn contact te hebben, in real life kennis te maken met Don.
Don opende de middag met een presentatie over Computational Thinking en het gaf zo de workshop een didactische draai. Ramon vertelde wat meer over zichzelf, zijn achtergrond en het ontstaan van de Bendoo Box. Vervolgens werden we allemaal losgelaten en iedereen stortte zich vol enthousiasme op de klaarliggende Bendoo Boxen. Gerard Dummer was ook net binnen komen wandelen en we gingen samen aan de slag.
Het unboxen van de Bendoo Box was al leuk, kijken wat er allemaal in zat en waar dat aangesloten moest worden op de Raspberry Pi. Met behulp van de handleiding hadden we dit al vrij snel voor elkaar. We plugden de Pi in een monitor, en ja hoor, achievement unlocked; we hadden beeld!
Vervolgens haalden we een doosje met daarin de benodigdheden om een stoplichtje te maken. Heel basic, 3 ledlampjes, wat weerstandjes en dit op de juiste manier verbinden via kabeltjes en een breadboard. Het aansluiten was vrij snel gedaan, en niet zo heel moeilijk. We konden deels de handleiding volgen en met logisch nadenken kom je ook al een heel eind. Gerard en ik redeneerden heel logisch en hadden al snel alle lampjes brandend. We hadden ze gewoon ingeplugd op een pin die ‘power’ geeft. Prima voor elkaar, zo dachten wij, maar dat was dus niet de bedoeling. Want nu waren die lampjes verder niet meer aan te sturen. Het doel was ook niet: ‘Maak de lampjes brandend’, maar ‘Maak een werkend stoplicht’. Een behoorlijk verschil. 😉
Toen we hierop werden gewezen, moesten we weer opnieuw beginnen. Heel leerzaam om zulke fouten te maken en dan ook vooral om erbij te horen waarom dit niet de bedoeling is. Directe feedback krijgen, ik heb zelf weer ervaren hoe fijn, belangrijk en leerzaam dit is!
Vervolgens moesten we aan de slag met Scratch om hetgeen we zojuist hadden aangesloten ook daadwerkelijk aan de praat te krijgen. De ledjes weten natuurlijk niet vanzelf wanneer ze moeten gaan branden. Scratch is een kindgerichte omgeving waarin je een figuurtje kunt laten uitvoeren op het scherm wat je geprogrammeerd hebt. Ook hoef je nog geen ingewikkelde afkortingen of volgorde van bijzondere tekens te onthouden. Gewoon typen ‘pin 15 on’ is voldoende om pin 15 in werking te stellen.
Gerard en ik dachten het snel door te hebben, maar toch maakten we een paar (denk)fouten. Zo lieten we bijvoorbeeld wel het lampje aangaan, maar vergaten we te programmeren dat het ook weer uit moest. En we zaten te vogelen met de volgorde waarin we dingen lieten gebeuren. Toen we er niet echt meer uitkwamen waar nu precies de fout zat, is Gerard op bezoek gegaan bij de buren waarbij het wél gelukt was. 🙂
Na een poosje, jawel! Victorie was ons! We hadden een knipperlicht! Woohoo!
Goed gedaan, maar we moesten er een werkend stoplicht van maken die aangestuurd werd door een lichtsensor. Nu hebben we geprobeerd wat we konden, maar zelfs na wat inventief bedachte oplossingen, kregen we dit niet voor elkaar. Uiteindelijk twijfelde Ramon er ook aan of de lichtsensor wel goed werkte. Toch was ook dit weer leerzaam, we hebben weer geprobeerd om tot een oplossing te komen.
Ik merkte wel dat ik het zelf wel vervelend vind als ik er mijn vinger niet achter kan krijgen waarom het dan niet werkt. Ik wil graag leren, maar dan moet ik ook weten waar en hoe ik dan de fout ben ingegaan. Weer een teken dat feedback voor mij heel belangrijk is en ik het prettig vind om te leren van een expert die het wél weet.
Na nog wat pogingen om de sensor aan de gang te krijgen was het, helaas, tijd. En ondanks het feit dat de temperatuur in het lokaal inmiddels was opgelopen naar een tropische temperatuur met bijbehorende atmosfeer, wilden we stiekem gewoon nog even doorrommelen.
Ik vond de workshop heel erg leerzaam, op velerlei gebied. Mijn eerste kennismaking met Raspberry Pi en Scratch zorgen ervoor dat ik hier veel meer mee wil gaan doen. Ik ben ook wel een beetje bang voor het effect, want ik merkte nu al hoe verslavend het is om nog ‘even’ wat te proberen.
Na afloop hebben we geëvalueerd en het unanieme oordeel was: Supervet, gave workshop en wanneer weer? De tip die ik nog meegaf was om de volgende keer nog iets duidelijker de koppeling te leggen met de praktijksituatie; het onderwijs. Wat kun je hier nu precies mee doen in je (stage)klas? Hoe kun je dit het beste inzetten? En hoe zet je het weg, gekoppeld met andere vakken? De aanwezige pabostudenten knikten allemaal instemmend toen ik dit benoemde. Het zou namelijk zo zonde zijn als dit weer het zoveelste projectje of losse lesje wordt dat een klas wordt ingeslingerd.
Nu, een dag later, kriebelt het om mezelf meer Scratch aan te leren door het boek Leren programmeren met Scratch dat ik een poosje geleden kocht door te gaan werken. En die Bendoo Box… die gaat er ook zeker komen!
Don; dank je wel voor het organiseren, Ramon; bedankt voor de leuke workshop en Gerard; bedankt voor het samen aanklooien.
De volgende keer: count me in!
This is way more helpful than anything else I’ve looked at.