Een paar weken geleden heb ik geblogd over het experiment waar de Osmo een grote rol in speelde. Inmiddels hebben we een tweede keer gewerkt met hetzelfde circuit en we waren erg benieuwd welke observaties we deze keer zouden doen.
Wat we hetzelfde zouden doen:
- Een circuit met 3 ‘stations’ te weten: oldskool Tangram, de app My Mosaic op de iPad en wederom de Osmo.
- De materialen zouden wisselen, de kinderen bleven op dezelfde plaats zitten.
- De rondes zouden steeds 5 minuten duren en dit werd aangegeven met de timetimer.
Wat er anders zou gaan:
- De vorige keer werden de kinderen vrij intensief begeleid door de leerkrachten, zeker de kinderen die met tangram bezig waren. We hadden afgesproken dat ze zich deze keer wat meer op de achtergrond zouden houden.
Dat we weer met de Osmo zouden gaan werken was al aangekondigd bij de kinderen. Toen Alfred en ik binnenkwamen met de materialen werden we met gejuich ontvangen. De kinderen hadden er duidelijk heel veel zin in. Ze gingen dan ook voortvarend en gemotiveerd aan de slag.
Doordat de kinderen nu minder intensief werden begeleid door de leerkracht, zag je al wel snel de motivatie voor het werken met het tangrammateriaal afnemen. De spanningsboog werd duidelijk korter en de kinderen gingen ‘zwerven’ door het lokaal. De kinderen die bezig waren met de app op de iPad waren geconcentreerder, maar ook hier zag je na verloop van tijd sommige kinderen afhaken. Bij de Osmo was dit helemaal niet het geval.
De kinderen waren veel zelfstandiger bij het werken met de mozaiekapp. Waarschijnlijk hebben ze de nieuwe figuren al wat vaker uitgeprobeerd en wisten ze er hun weg in te vinden.
Een bijzondere situatie was er met een kind dat normaal niet tot zelfstandig werken komt. Hij blokkeert en gaat snel huilen wanneer de leerkracht niet direct nabij is. Hij werkt nauwelijks vanuit intrinsieke motivatie, maar zijn werkhouding is erg leerkrachtgericht en daar zeer afhankelijk van. Het bleek dat hij met de Osmo 5 minuten volledig zelfstandig kon werken! Dit is een enorme doorbraak! Zowel de leerkracht als de onderwijsassistente wezen me hier op en spraken daar hun enthousiasme en verbazing over uit.
Een kind ontdekte ook dat de Osmo terug kan naar de voorgaande opgave en ging dus steeds terug, net zo lang tot hij heel snel dat figuur kon leggen. Hij zocht duidelijk de veiligheid en naar de succeservaring. Elke keer als hij het muziekje hoorde dat speelt als het figuur goed is gelegd, vierde hij dit door zachtjes te juichen en te zwaaien met zijn armen.
Kortom, weer een geslaagd experiment. De volgende keer bouwen we het verder uit door de kinderen niet meer alleen de introductieopgaven te laten maken, maar ook de moeilijkere voorbeelden. Dit is een prima middel om samenwerking mee te faciliteren.
Ook gaan we de volgende keer een kind dat meer aan kan laten oefenen met de apps ‘words’ van Osmo. Kijken of we dan weer de motivatie en zelfstandigheid zien die we graag willen zien. Ik kijk er nu al naar uit, niet in de laatste plaats omdat een van de kinderen me spontaan om mijn nek vloog en een knuffel gaf. Heerlijk, werken met kinderen!